Karten
Tijdens mijn allerlaatste stage als student heb ik meegewerkt aan de ontwikkeling van een project. Dat heeft een tijdje stilgelegen, tot ik begin mei een mailtje kreeg. Of ik mee wilde gaan karten in het kader van de kick-of van dat project en of ik ambassadeur wilde zijn. Het tweede punt was voor mij meteen een ja, maar over dat eerste moest ik even nadenken. Over het betreffende project schrijf is een blog als het daadwerkelijk zover is, want dat kan nu nog niet.
Karten, ik had het dus nog nooit gedaan. Autorijden en zelfs vrachtwagen rijden wel, maar dit is toch iets heel anders. Ik hoorde al horrorverhalen van mensen die na twintig meter uit de kart zijn gestapt, dat je helemaal door elkaar wordt geschud en dergelijke. Het leek me echt heel erg eng, dus ik moest er even een weekje over slapen voordat ik besloot om mee te gaan. Nee, ik ging niet zelf achter het stuur, want dat is echt veel en veel te gevaarlijk.
Op 22 mei was het dan zover. We gingen karten in duokarts. Iemand met een visuele beperking en een instructeur. Op de kartbaan in Duiven, waar het hele feestje plaatsvond, waren er twee duokarts beschikbaar. Dat werd dus wisselen. Ik zat in de laatste shift.
Was het eng? Nee. Ik heb aangegeven dat ik niet te hard wilde, dus de eerste rondes reden we rustig. Na een paar rondes ging het gas iets meer open, maar ik ging echt niet vol gas die baan over. Mijn kartpartner was na twee rondjes gestopt, dus ik had bijna de hele heat de baan voor mezelf. We gingen dus tien minuten rijden en dat heet een ‘heat’.
Foto: Karter op een kartbaan
Hoe ziet zo’n kart eruit?
Karten is niet alleen een kart, maar ook een overall en helm. Helm en haarnetje is verplicht, overall niet. Het haarnetje is voor de hygiëne, de helm voor de veiligheid. Ik had een licht T-shirt en een redelijk nette spijkerbroek aan, dus dat pak nam ik er ook maar bij. Vet krijg je nog uit je kleding, olie wordt wat lastiger.
De kart zelf is heel klein en laag. Als je in wilt stappen moet je je voeten eerst op de stoel zetten om je vervolgens om te draaien om te kunnen zitten. Je voeten zet je niet plat op de vloer, zoals je normaal zou doen, maar die zet je een stuk hoger. Je benen staan horizontaal. Het stuur doe jij verder niets mee, behalve vasthouden. De rest van de kart heb ik niet gevoeld, maar in mijn beleving ziet een kart er zo uit.
Nog een keer?
Of ik nog een keer zou karten? Weet ik niet. Misschien wel, maar zelf zou ik niet een uurtje op de kartbaan boeken. In ieder geval ben ik weer een ervaring rijker!
Auteur: Laurie
