Koningsdag
Koningsdag! Hopelijk heeft iedereen zich vermaakt en leuke dingen gekocht op de vele vrijmarkten in ons mooie kleine landje. In Hengelo was het ook gezellig. Zoals altijd helpt mijn vader bij het boogschieten. Mijn vader zit al heel lang bij de boogschiet verenging. Dit jaar kwam mijn broertje ook. De foto’s die mijn moeder en ik kregen waren erg leuk en je zag dat ze beiden veel plezier hadden. En dit is natuurlijk erg belangrijk. Samen met mijn moeder heb ik lekker rondgelopen en gekeken en gesnuffeld tussen de vele mensen en kramen, het lekkere eten en alles wat erbij hoort natuurlijk. Ik kwam ook nog een vriendin tegen die ook slechthorend is en dat is altijd leuk. We communiceren met gebarentaal en door te spreken. Je zag mensen wel kijken en zich afvragen ‘wat doen die nu?’ Maar daar trekken we ons niks van aan. Wij snappen elkaar en daar gaat het om. Toen mijn vader en broertje klaar waren met boogschieten en mijn moeder en ik alles hadden gezien zijn we lekker op het terras gaan zitten. Overal was het megadruk en overal was geluid. Door het gebruik van gebaren werd het wel wat makkelijker om alles mee te krijgen. Samen met mijn gezin snapte ik wat iedereen zei. Al was het door middel van gebaren of door goed te articuleren. Wat een fijn gevoel is dat, het gevoel van liefde dat mijn gezin dit wil doen zodat ik kan blijven communiceren.
Het UWV
Eindelijk belde het UWV. Ja belde, ik had nog zo gevraagd of het via de mail of een brief kon. Maar blijkbaar niet. De mevrouw aan de andere kant van de lijn gaf aan dat ik naar de arts kon. Het is natuurlijk erg prettig en fijn dat ik eindelijk naar een arts mag na maanden wachten. Zoals je denk ik al wel kan vermoeden kwam bij mij de vraag: maar waarom belt u in plaats van mailen of een brief? Dit was aangegeven dat dit namelijk zou gebeuren. Tijdens het telefoongesprek heb ik meerdere malen gevraagd wat er werd gezegd en gevraagd of ze iets duidelijker kon spreken. De mevrouw vroeg toen ‘hoezo dan?’. Ik gaf toen netjes aan dat zij mijn hele medische rapport heeft. Hierin staat dat ik slecht hoor en via de telefoon communiceren niet echt praktisch is omdat ik sommige dingen echt niet hoor. Waarbij de mevrouw even stil was en toen zei dat dit niet in mijn medisch rapport stond. Ik was verbijsterd en pakte de laatste brief die ik van het UWV had gekregen erbij. Ik las de brief aan de mevrouw van het UWV; “mevrouw is slechthorend, contact via mail of brief. In april wederom een contact moment met mevrouw.”
Het bleef stil aan de andere kant. Waarop ik mezelf afvroeg of de mevrouw er nog wel was. ‘Ja ik ben er nog’, zei ze. ‘Dit is natuurlijk wel heel slecht van ons’, legde ze uit. Ik gaf aan dat het kan gebeuren. Het gesprek eindigde goed want ik kon snel naar een arts en daarover kon ik nog een brief verwachten. Ik bedankte de mevrouw van het UWV.
Anderhalve halve week later ging de telefoon en u gaat het vast niet geloven maar het was iemand van het UWV! Deze keer belde ze om te vragen of ik begin juni naar de arts kon in plaats van eind mei. Ik was verbaast en vroeg waarom. Ik had geen brief gehad waarin stond dat ik in mei kon komen. ‘Maar de brief moet u hebben’, werd mij vertelt. Ik had geen brief gehad maar al met al staat er nu gelukkig wel een datum en tijd. Het UWV maakt het niet echt makkelijk voor mij, brieven niet krijgen, werkmappen niet kunnen etc… Maar ik zal geduldig blijven en netjes op de afspraak komen met alles wat je nodig hebt. En dat is een lijst. De arts ziet me al aan komen met een hele hutkoffer mee voor alle papieren etc…. Ik ga het beleven en hopelijk krijg ik goed nieuws namelijk dat ik mag re-integreren en dat het UWV me kan helpen in het zoeken naar een nieuwe uitdaging.
Aan iedereen, blijf dichtbij jezelf en ik wens jullie een super zonnige zomer met af en toe een lekker ijsje om jezelf te verwennen.
Auteur: Femke Keupink
Lees ook de andere blogs van Femke, in haar eerste blog stelde ze zichzelf voor en in haar tweede blog schreef ze onder meer over een gehoortest en haar verhuizing.