Een kijkje in het leven van Femke (29)

In haar vorige blog stelde Femke zichzelf voor, in deze blog vertelt Femke Keupink je van alles over haar leven. Ze heeft een gehoortest gedaan, ze is met haar moeder naar de film "Doof Kind" geweest en ze is ook nog verhuisd. Lees je mee? 

De gehoortest

De gehoortest is gegaan zoals verwacht. Mijn gehoor is achteruit gegaan dus op naar het audiologisch centrum. Ik denk dat iedereen wel weet wat dat inhoudt? Dit betekent wachten en opnieuw testen doen en hopen dat je testen goed gaan. Deze testen kunnen wel veel stress te weeg brengen. Met name de woordentest, het nazeggen van woorden die je hoort. Je weet dat er een woord gezegd wordt, maar helemaal hoor je het niet en daar moet je dan wat van maken. Het voelt vooral gênant. Bij mij komt ook schaamte om de hoek kijken. Je weet dat er iets gezegd wordt maar dit hoor je niet.  Wat je hoort is misschien een klank of een oe of ai of misschien wel alleen een K of een R. Wetende dat je minder hoort is altijd anders de test in gaan. Maar gelukkig ga ik er niet alleen heen. Een van mijn ouders is er altijd bij voor de uitslag. Want ondanks dat je bij een audiologisch centrum bent, niet iedereen houdt rekening met je. Sommige mensen kijken richting de computer of naar een van je ouders waardoor je de helft mist. Wanneer ik vraag 'kunt u mij aankijken, dan kan ik uw lippen lezen?, houden ze er rekening mee. Wie heeft daar ook wel eens last van?

Sommige specialisten zijn geweldig en houden er direct rekening mee, maar anderen vergeten het weer. Hier kunnen ze deels niks aan doen, wat het zit niet in hun systeem. Maar andere momenten denk ik dan van. Hallo ik zit hier!! Misschien is voorlichting iets? Ik zou graag artsen willen laten inzien dat het belangrijk is om patiënten aan te kijken als er wat wordt gezegd en dat het veel energie kost om alles mee te krijgen wat er gezegd wordt. Misschien dat ik toch maar eens ga mailen om te kijken of er in het audiologische centrum interesse is in voorlichting. Je weet maar nooit? Straks is er interesse voor? Dat zou toch wat zijn?

Verhuizen

Verhuizing is ook niet echt makkelijk. Het gebruikelijke moet natuurlijk gebeuren, zoals verven, etc.... En dan zit je eindelijk in je nieuwe huis. En dan? Ja en dan? Ik merk dat ik hier op sommige momenten wel last van heb. Terwijl ik in de keuken sta te wachten op mijn thee water denk ik: 'wat nu?'. Maar gelukkig is daar de blog, waar ik het hier over kan hebben. En gelukkig is mijn konijn 'Peanut' ook mee verhuisd!

Foto: Femke's konijn Peanut

Bezoek aan de bibliotheek

Ik was laatste bij de bibliotheek en kwam erachter dat er vrij weinig Nederlandse boeken zijn over doven en slechthorenden en hun wereld. Het grote woordenboek was wel aanwezig en een paar boekjes over baby gebaren. Maar daar heb je ook alles mee gezegd. Ik ben gaan vragen bij de mevrouw van de bibliotheek of er meer boeken zijn. Ze kon wel een boek vinden maar deze kwam uit Amsterdam. Dit boek heb ik meteen gereserveerd en nu wachten op de levering. Op naar de boekenwinkel dacht ik bij mijzelf, er moet toch iets te vinden zijn? Dus de stoute schoenen aangetrokken en op naar de grootste boekenwinkel in onze regio. En wat dacht je? 1 boek, van Oliver Sacks, deze heb ik meegenomen. Het is een mooi boek om te lezen en interessant. Het geeft vragen en dit vind ik goed van een boek.

Maar verder was er niks te vinden. Internet maar op dacht ik, gekeken en gekeken, Daar vond ik Amerikaanse boeken, en boeken voor de gezondheidszorg 'hoe om te gaan met doven en slechthorenden?'. Toen kwam bij mij een idee. Ik ga zelf schrijven. Onderzoek doen op internet en in mijn kennissenkring overal waar mogelijk vragen stellen. En dan maar gaan schrijven, ook eigen ervaringen de leuke en slechte ervaringen.

Naar de film "Doof Kind"

Ik ben ook nog met mijn moeder naar de film Doof Kind geweest. Wie is daar ook geweest? En wat vonden jullie van de film? Zelf herkende ik veel uit de film. Nu ben ik nog niet doof maar slechthorend. Nu ben ik slechthorend maar zonder mijn apparaatjes hoor ik echt bar weinig en dan voel ik me toch echt in de doven en slechthorenden groep thuis. Ik leer ook steeds meer dove en slechthorende kennen door mijn nieuwe kennissen en vrienden hier in de regio en via Facebook. Hierdoor leer ik mijzelf meer accepteren. Maar soms voel ik me ook nog gewoon horende omdat ik sommige muziekstukken wel kan horen en ook sommige mensen kan ik horen. Ik prijs mijzelf hier gelukkig mee. In de toekomst zal ik ook sommige stemmen en muziek steeds minder en minder gaan horen. Maar toch is muziek een deel van mij. Door de film te kijken en daar mensen op het scherm te zien genieten van muziek door middel van trillingen gaf mij rust. Ik besefte mij dat ik muziek toch niet hoef te verliezen. Ook zag ik de wereld door de ogen van mijn ouders. Mijn ouders tolken in sommige situaties veel voor mij omdat ik niet alles mee krijg. Dit moet voor hen ook zwaar zijn en niet altijd gemakkelijk. Maar ze doen het toch wel. Dit waardeer ik heel erg en hier ben ik ook heel blij mee. Dat mijn familie gebarentaal wil leren zodat ze met mij kunnen blijven communiceren is een geweldig en soms overweldig gevoel van liefde van hun naar mij. Daarin vind ik mijzelf erg rijk. Dat mijn gezin dit wil doen voor mij.

Als je jouw ervaringen met mij wil delen of vragen hebt. Reageren mag altijd en ik waardeer dit zeer.

Auteur: Femke Keupink

Wil je met Femke in contact komen? Mail dan naar [email protected] en wij brengen je graag in contact met Femke.