Hoe ga je om met veranderende routes als je blind bent?

Die dinsdagochtend stap ik de lift uit om via mijn vertrouwde route naar mijn werkplek te lopen.

Ik word staande gehouden door een meneer, niet zijnde een collega. De niet-collega zegt: “U kunt niet verder lopen, want we zijn hier bezig met de vloer.” Enigszins beduusd en nu even niet wetend wat ik moet doen, blijf ik staan. De niet-collega vervolgt: “U kunt wel met de lift naar de eerste verdieping, dan kunt u dezelfde route lopen als u hier doet en dan weer met de lift naar boven.” Dat is voor mij toch wat lastig. De niet-collega zegt me daarop dat hij niet met me mee kan, want dan droogt zijn verf in.Tja, dat begrijp ik wel. Misschien is de verf al half ingedroogd als wij hier zo staan te praten.

Ik vraag meneer of hij mij even kan helpen om weer bij de lift te komen en dan de juiste verdieping voor me in te drukken. Er komt geen antwoord. Geen idee of hij nu weg is of niet. Daar komt de lift weer naar boven met twee collega’s die net zo verbaasd zijn als ik. Ik leg de situatie uit en één van hen stapt met mij de lift in. Ze brengt mij naar mijn werkplek. Het grappige hiervan is weer, dat zij zegt: “Hier zit je geloof ik, want hier ligt volgens mij een brailleleesregel.” Ik antwoord dat dat klopt en ga fijn aan het werk. Wat ik hierboven geschreven heb, gebeurt me gelukkig niet vaak. Wel heeft het me doen inzien dat het altijd handig is alternatieve routes te kennen.

Diezelfde dag ben ik met een collega gaan oefenen. We hebben een aantal routes doorgenomen, ja, er zijn er vele om naar mijn werkplek te komen. De meest ideale is nu om via de trap te lopen. Is nog goed voor het lijf ook. Mijn vaste route is nu dus via de trap en nog een pluspuntje: het is sneller, want ik hoef niet meer op de lift te wachten.

Je weg vinden, als je blind bent, zoals ik, is best energieverslindend. Als je ergens komt en de situatie is OPEENS veranderd, tja, zie er dan maar uit te komen. Zienden kunnen rondkijken en inschatten waar ze naartoe moeten, blinden kunnen dat niet. Zij moeten echt weten hoe bepaalde routes lopen. En dan ben ik ook nog iemand, die best wel routes kan onthouden en me aardig kan oriënteren, maar als ik een tijd ergens niet geweest ben, ben ik het echt kwijt. Op een route moeten herkenningspunten te vinden zijn: een boom op een bepaalde (vaste) plek, een geluid dat steeds terugkomt, een geur, verschillen in ondergronden: steen, zand, gras.

Let eens BEWUST op bepaalde punten als je een route loopt, dus ondergrond, boom, geur, geluid. En VOEL maar eens wat dit met je doet.

 

Lees ook andere blogs van Wendy zoals haar blog “Een baan vinden, hebben en houden als je blind bent.”