Klassieke nieuwsgierigheid: Martine in Het Concertgebouw

Een concert bezoeken, naar het museum gaan of winkelen. Iedereen gaat uit. Maar hoe is dat als je een visuele of auditieve uitdaging hebt? Onze Ctalents bloggers schrijven over uitgaan en lifestyle. Vandaag blogt Martine, zij heeft Ushersyndroom (type 2a), over haar bezoek aan Amadeus is my love in Het Concertgebouw. 

Een tijdje terug hadden mijn vriendin en ik het erover dat we wel eens een keer naar een klassiek concert wilde gaan. Ik was nog nooit naar zo’n concert geweest en het leek mij erg mooi om dat eens mee te maken. Er ging een tijdje overheen toen ik ineens kaartjes voorbij zag komen op vakantieveilingen.nl voor een concert in Het Concertgebouw in Amsterdam in de grote zaal. Voor 18 euro kon ik met een vriendin en blindengeleidehond naar binnen in plaats van de normale prijs van 100 euro! Vriendin geappt of ze nog wilde, yes! Van te voren heb ik gebeld om te zeggen dat ik met mijn hond kwam. Geen probleem, ze hadden een plek gereserveerd waar mijn hond Hino prima kon liggen. Amadeus is my love, here we come!

Terras aan Museumplein

Zondag om 12 uur gingen mijn vriendin, Hino en ik op pad naar Het Concertgebouw. Eerst de bus en dan de tram naar het Museumplein. Lekker op tijd om nog een terrasje te pakken in de zon. Daar nog de ober zwaar beledigd. We bekeken de kaart die heel duur was waarop ik voor mij uit keek en zei: “we kunnen beter bij AH een broodje halen”, terwijl de ober al bij ons tafeltje stond . Ehmm hoe bedoel je kokervisie, haha!

Blindegeleidenhond in Het Concertgebouw

Bij het concertgebouw werden we heel vriendelijk ontvangen. De kaartjes lagen apart en voor mijn ‘slechte’ oren kreeg ik nog een koptelefoon mee.

Binnen in de foyer begon het hele luxe gevoel al. Rood tapijt, mooie kroonluchters en de drankjes hoefden we niet te betalen .  Hino (blindengeleidehond) stal de show en kreeg veel aaah’s en oooh’s. Eenmaal binnen in de grote zaal kreeg ik echt een WAUW gevoel. Het gevoel dat je 100 jaar terug in de tijd ging. Echt prachtig! Het concert was zeker ook mooi. De dirigent had een programma gemaakt met Mozart Amadeus in de hoofdrol. Er werd opera gezongen en er waren harp en dwarsfluit solo’s.

Hino lag heerlijk te slapen en schrok steeds op als er applaus klonk. De koptelefoon was niet helemaal geslaagd want daar hoorde ik niet veel door. Gelukkig kon ik zelf ook nog redelijk veel horen.

Klassieke muziek met goede akoestiek

Al met al hebben we genoten van de hele dag. Eindelijk eens een klassiek concert in het echt ervaren. Het concertgebouw zien, de grote zaal waarvan men zegt dat het een van de mooiste zalen ter wereld is wat betreft de akoestiek, was wel heel erg mooi. Zo blij dat ik dat nog heb kunnen zien en zeker ook horen. Het was fijn dat Hino bij mij kon zijn en dat alles goed geregeld was voor ons. Als je even belt van te voren ga je toch met een rustiger gevoel op pad. Nee heb je, ja kun je krijgen.

Grote Zaal Concertgebouw (foto: Martine)

Martine met haar blindegeleidenhond Hino