Laurie heeft een haat-liefde verhouding met sporten

Dat sporten goed voor je is hoeven we je natuurlijk niet te vertellen. Gelukkig zijn er genoeg sporten die je kunt beoefenen als je blind of slechtziend bent. Maar hoe ontdek je nou welke sport er daadwerkelijk bij je past?

Voor onze serie "Sport in de spotlight" hebben we inmiddels verschillende sporten die worden beoefend door blinden of slechtzienden belicht. Zo verscheen er op onze website laatst een artikel van Kees die over zijn passie voor skiën schreef. Blogger Laurie (slechtziend) zag deze blog voorbijkomen en dit zette haar aan het denken over haar eigen ervaringen met sport. Zij probeerde in haar leven verschillende sporten uit en kwam tot de conclusie dat ze een haat-liefde verhouding heeft met sporten. In deze blog schrijft ze over alle sporten die ze heeft uitgeprobeerd. Welke sporten zijn haar goed bevallen? En welke sporten echt niet? Lees het in haar blog! 

Zwemles

Op de basisschool ging ik, net als ieder ander kind, op zwemles. Dat ging op zich prima, want ik kreeg extra begeleiding. Maar aan één ding had ik toch echt een hekel: het gat. Duiken, een x aantal meter onder water zwemmen en dan door een gat heen. Brrrrrrr. Ik vond het niets. Het duurde dat ook vrij lang tot ik dan eindelijk mijn B-diploma in de pocket had, ik was toen tien jaar oud. Dat is best laat voor een kind om het B-diploma te behalen. Maar goed, ik mocht eindelijk van zwemles af, want ik was het inmiddels ook wel zat geworden. Tsja, wat wil je als je verreweg de oudste uit je groepje bent.

Een aantal jaar geleden heb ik een strippenkaart gekocht om vrij banen te kunnen trekken. Dat ging op zich goed, maar schoot er bij in toen ik aan mijn studie begon. Afgelopen jaar heb ik weer een nieuwe zwempas gekocht en ik ben welgeteld vier keer geweest. Dit komt vooral omdat ik mij niet goed zelf kan redden in het zwembad. Wel in het water, maar niet bij de kluisjes om je kleding in op te bergen. Deze werken met een codeslot en de letters zijn licht op een licht scherm. Absoluut ontoegankelijk voor mij dus. En no way dat ik mijn spullen ergens laat slingeren. De kluisjes met een sleutel zijn veel te klein, daar past net een paar schoenen in en dan houdt het op. Zonde! Aan inclusie wordt wat dat betreft niet gewerkt dus. Wel jammer, want op zich vind ik een paar banen zwemmen prima te doen.

Aerobics

Als kleintje zat ik ook nog een tijdje op aerobics. Op de woensdagmiddag, met allemaal andere meiden van een jaar of zes/zeven. Ik kon het op zich prima volgen, want ook hierbij kreeg ik hulp als het nodig was. Ik moest stoppen omdat er een plekje vrij kwam op de wachtlijst van de manege, ik ging paardrijden en dat was op dezelfde tijd als aerobics.

Paardrijden

Ik weet het nog precies, april 1998. Het kinderfeestje van mijn beste vriendin. We gingen paardrijden, iets wat ik nog nooit gedaan had. Uiteraard liep er iemand naast, dus dat ging goed. Zo goed zelfs dat ik er direct op wilde. Jammer, want er was een wachtlijst. Gelukkig hoefde ik niet al te lang te wachten, want in de zomer van 1998 was er een plekje vrij. Ik begon op een manege in de buurt, maar na tweeënhalf jaar ben ik naar een andere manege gegaan. Daar heb ik tot 2012 gereden.

Het ging prima, maar ik kreeg wel steeds meer moeite met het rijden in de buitenbak. Ik begon het steeds onplezieriger te vinden. Dat ik last had van het (zon)licht wist ik allang, maar het werd nog eens extra bevestigd tijdens mijn revalidatietraject bij Het Loo Erf. Ik had mijn toenmalige irritaties (klachten wil ik het niet noemen gezien mijn zicht al mijn hele leven stabiel is) nooit gekoppeld aan het last hebben van het licht. Mijn filterbril paste niet onder mijn cap, dus met paardrijden kon ik er niets tegen doen. Ik voelde me steeds minder zeker en veilig in de buitenbak. In de zomer werd het dus steeds afwachten of ik zou kunnen rijden of niet. Was het slecht weer? Dan ging ik. Bij mooi weer bleef ik thuis. Niet te doen dus. Ook kreeg ik het steeds minder naar mijn zin op die manege en door privé- en studie omstandigheden ben ik eind 2012 stilletjes aan gestopt.

In 2016 begon het weer te kriebelen, dus ben ik weer begonnen. Op een andere manege waarvan ik het bestaan niet eens wist. Blijkt deze manege al sinds 1806 in de binnenstad van Den Haag te zitten. Zo leer je weer eens wat over je eigen stad! Maar goed, deze manege heeft geen buitenbak, want daar is gewoon geen ruimte voor. Ik werd eerst getest op mijn rijvaardigheid, wat natuurlijk hartstikke logisch is. Dat gebeurt bij iedereen. Na twee privélessen kon ik weer de groepsles in. Ik rij niet buiten, want hier rijden we in het bos of op het strand en dat vind ik geen goed idee. In de zomer is het dan altijd even een gepuzzel, maar dat komt altijd wel goed.

Paardrijden gaat gewoon goed, ik kan binnen eigenlijk alles wel overzien. Springen doe ik niet, maar dat is meer omdat ik dat niet zo leuk vind. Oké oké, en stiekem vind ik het ook een beetje eng. Er worden wel eens dressuurwedstrijden georganiseerd, gewoon voor de lol en daar kan ik ook gewoon aan meedoen. Deze sport gaat mij dus goed af en is de ‘liefde’ in de haat-liefde verhouding.

[caption id="attachment_4306" align="aligncenter" width="512"]
Laurie met een paard vlak voor een dressuurwedstrijd.

De sportschool

Ik ben vast niet de enige, maar ik hou niet van de sportschool. Maar toch moet het, het is een noodzakelijk kwaad. Er blijven niet heel veel andere opties over. Reguliere teamsporten gaan nou eenmaal niet, judo was ik wel klaar mee en goalball (sport voor mensen met een visuele beperking) vind ik saai. De andere sport voor mensen met een visuele beperking, showdown, vind ik af en toe wel eens leuk. Niet voor vast. Bovendien trainen er hier in de buurt niet veel jongeren en ik wil het liefst wel met leeftijdsgenoten sporten. Enige optie is dus de sportschool. Ik probeer één tot twee keer in de week te gaan, maar dat is met heel erg veel tegenzin. Het gedeelte ‘haat’ in de haat-liefde verhouding. Tip: je eigen iPod meenemen werkt gelukkig wel, zeker als je net als ik geen liefhebber bent van al die dance enzovoorts die ze daar draaien. Een luisterboek aanzetten tijdens het sporten werkt echter totaal averechts.

Ik ben niet heel makkelijk met sporten, want ik wil het wel voor een langere tijd volhouden. Met paardrijden is dat dus gelukt en met de sportschool nu ook wel, maar dat laatste is met heel veel tegenzin.

Wat is jullie favoriete sport?

Auteur: Laurie

Lees ook andere blogs van Laurie zoals haar blog over haar bezoek aan het concert van Lady Gaga. Of lees haar blog over 'hypes'.

Wil jij ook bloggen voor We Are Ctalents? Meld je dan aan bij onze community en geef aan dat je graag wilt bloggen in het inschrijfformulier.