Martine jaagt haar dromen na

Martine heeft het syndroom van Usher en werkt momenteel bij de ABN AMRO. In haar blog schrijft ze over haar weg naar een betaalde baan. Hoe heeft Martine het voor elkaar gekregen om aan de slag te gaan? Kom erachter en lees snel verder. 

“Ik wilde graag weer een betaalde baan.”

Ongeveer zes jaar geleden ben ik begonnen met vrijwilligerswerk bij de Oogvereniging OOR & OOG, participatie groep DoofBlinden. Ik wilde graag weer aan de slag. Mee doen in de maatschappij. Daar voor had ik vijf jaar gewerkt als administratief medewerker bij een krant en bij Stichting MEE. Door het vele vrijwilligerswerk bleef ik actief. Daardoor was het geen hele grote stap voor mij om over te schakelen naar een betaalde baan. Want in die zes jaar werd mij steeds meer duidelijk dat ik graag weer een betaalde baan wilde.

Traject bij Ctalents

Op Facebook zag ik een bericht van Ctalents. Ctalents ondersteunt mensen die doof, slechthorend en/of blind, slechtziend zijn bij het vinden van een betaalde baan. Zij hadden een vacature waar ik op gereageerd had. Deze vacature was niet de goede voor mij maar ik kreeg wel een traject aangeboden bij Ctalents. Ik mocht stage lopen bij CtheCity. Dat is een bedrijf van Ctalents. Zo kon ik kijken of ik nog wilde werken en of ik het nog kon maar ook Ctalents kon kijken wat ik kan. Dit was helemaal gratis en ik hield mijn uitkering.

Ik heb trainingen, workshops en gesprekken gehad en gewerkt bij CtheCity. Door deze ervaringen ben ik er achter gekomen dat ik zeker nog een betaalde baan aan kan. Ik heb veel geleerd over mijzelf en veel praktische informatie en tips gekregen.

Baan bij de ABN AMRO

Ctalents heeft vele contacten met werkgevers en toen er een vacature vrij kwam bij ABN AMRO hebben zij mij voorgesteld. Na een aantal gesprekken bij ABN AMRO ben ik het geworden en nu ben ik in opleiding voor assistent wonen. Als ik al mijn diploma’s heb gehaald mag ik klanten informeren over hypotheken. Omdat mijn gehoor best nog goed gaat en mijn zicht ook heb ik niet heel veel aanpassingen nodig. Er is een goede koptelefoon die ik vrij hard kan zetten en er wordt gewerkt aan het omkeren van de kleuren op mijn beeldscherm. Mijn lieve blindengeleidehond Hino ligt hier lekker op zijn eigen kussen naast mij.

We werken in groepjes aan een bureau. Mijn collega’s praten wel eens naar elkaar over van alles en nog wat. Ook grapjes, die versta ik niet. Nadat ik had gezegd dat ik dat jammer vond bij mijn leidinggevende betrekken zij mij nu ook bij de gesprekken en de grapjes. Dat is heel fijn. Als je aangeeft wat je nodig hebt wordt daar voor zover mogelijk ook echt gehoor aan gegeven.

Binnen ABNAMRO is Be-Able opgericht. Zij zijn de drijvende kracht achter het aannemen van mensen met een beperking. Bij mij op de afdeling werken 3 dove mensen, zij geven hypotheek advies in gebarentaal. In totaal werken er nu 50 mensen met een beperking bij de bank en ze willen dat gaan uitbreiden naar 150 mensen.

“Nu ben ik niet meer afhankelijk van mijn uitkering.”

Ik werk nu via Ctalents bij de bank. Ctalents krijgt van het UWV subsidie omdat zij mij als arbeidsgehandicapte aan een baan hebben geholpen. Als ik niet meer kan werken door mijn beperking hoeven zij ook niets te betalen. No-risk polis noemen ze dat.

Ik ben volledig afgekeurd en heb een WAO uitkering. Het geld dat ik nu verdien met het werk wordt van mijn uitkering afgehaald. Maar omdat ik drie dagen werk krijg ik meer dan de uitkering. Nu ben ik niet meer afhankelijk van mijn uitkering.

Ongeveer 10 jaar geleden heb ik ook gewerkt op deze manier. Ik werkte toen 2 dagen en kreeg een aanvulling op mijn salaris van de UWV/WAO. Toen moest ik stoppen met werken omdat ik ‘wegbezuinigd’ werd. Ik kreeg toen meteen weer mijn volledige WAO uitkering terug. Dus als het nu niet goed zou gaan kan ik ook weer terugvallen op mijn WAO uitkering.

Het bureau met beeldschermen waar Martine aan werkt.

Het was even omschakelen om weer in het dagelijks ritme te komen. Ik moest ook keuzes maken. Het vrijwilligerswerk werd te veel om er nog bij te doen. Daarom ben ik ook gestopt met de voorlichting bij de participatiegroep. Nu kan ik meer energie steken in het leren en studeren.

Het geeft mij een heel goed gevoel dat het mij gelukt is om deze baan te krijgen. Het gaat goed en ik heb een fijne werkomgeving. Ik reis elke dag naar Amsterdam, het Leidseplein en dat vind ik echt heerlijk. Ik hou van de mensen en de omgeving. Hino laat ik tussen de middag uit in Het Vondelpark waar hij lekker los kan lopen en met andere honden kan spelen.

Toen ik vroeg aan ABN of ik dit artikel en een foto mocht plaatsten (dat moet voor de veiligheid) kreeg ik een mooie reactie: “Geen probleem. leuk artikel, hoop dat meer mensen hierdoor aangemoedigd worden om de stap te kunnen zetten”. Daar ben ik het helemaal mee eens.

Auteur: Martine Muizelaar

Dit artikel is eerder verschenen in Raakvlak nummer 2 van de participatiegroep Oogvereniging OOR & OOG DoofBlinden

Lees ook andere artikelen van Martine zoals haar blog over een bezoek aan het concertgebouw. Bekijk ook het videoportret van Martine.