Auteur: Lotte de Bitter
Wanneer je als slechtziende aan een studie begint, is er een hoop wat je moet regelen of waar je rekening mee moet houden. Aangepaste studieboeken, extra tijd met tentamens, materialen die digitaal beschikbaar zijn, enzovoort. Hier komt nóg meer bij als je besluit een semester naar het buitenland te gaan. Een ding wat ik kan zeggen: het is het allemaal waard.
Winter in Loudonville (NY)
In januari 2016 vertrok ik naar het ijskoude New York State voor een semester aan het kleine, maar prachtige Siena College in Loudonville. Maandenlang ben ik bezig geweest met regelen: visumzaken, voorzieningen voor studeren, medische verklaringen van artsen, koffers pakken en afscheid nemen.
Siena College dacht heel goed mee met het regelen en aanvragen van voorzieningen. Zo hoefde ik bijvoorbeeld niet zelf te zorgen voor gedigitaliseerde studieboeken, kon ik zonder problemen tentamens op mijn eigen laptop maken en waren docenten erg bereidwillig om voor mij een uitzondering te maken. Deze behulpzaamheid zorgde ervoor dat ik me meteen heel erg welkom voelde en met een gerustgesteld gevoel aan mijn semester begon.
Siena College, een kleine universiteit in Loudonville (NY)
Siena College is een relatief kleine universiteit, waardoor de campus niet aanvoelt als een dorp, maar eerder als een wijk. Ik was binnen 10 minuten lopen aan de andere kant van de campus, en dan was ik al de cafetaria, de klaslokalen en de sportschool gepasseerd. Hierdoor kon ik gemakkelijk mijn weg vinden, maar dit betekent niet dat ik niet de nodige situaites heb meegemaakt die alleen bij slechtzienden kunnen gebeuren.
Om een voorbeeld te noemen, elke week werd het weekmenu van de cafetaria verspreid. In de cafetaria stonden dan bordjes met het gerecht bij de bakken, en je kon opscheppen zoveel je wilde, een lopend buffet dus. Op een avond werd er garnaal geserveerd, iets wat ik absoluut niet lekker vind. Ik stond bij die bakken en schepte maar wat op, wat er voor mij wel prima uitzag. Het smaakte een beetje vreemd, Toen er twee meisjes voorbij liepen die super-enthousiast waren over de garnalen in hete saus, besefte ik me dat ik geen groentes aan het eten was, maar garnaal. Snel dumpte ik mijn bord en pakte in plaats daarvan maar een burger. Lang leve Amerika, burgers in overvloed.
Ik zou pagina’s vol kunnen schrijven over mijn ervaringen, maar één conclusie kan ik wel trekken: laat je niet weerhouden door je slechtziendheid en pak de kans als je ‘m krijgt. Amerikanen zijn heel begripvol en behulpzaam als het aankomt op studenten met een beperking. Het regelen kost wat tijd, maar zelfs na drie jaar denk ik elke dag terug met een glimlach aan de tijd die ik daar had, de vrienden die ik heb gemaakt en de ervaringen die ik heb mogen meemaken. It was my American Dream.
Heb jij ook een droom die je ondanks een zintuiglijke beperking hebt waargemaakt of zou willen waarmaken? Deel hem met de community en wees daardoor een inspiratiebron voor anderen.
