"Slechthorend? Maar je kan zo goed praten!?"

"Slechthorend? Maar je kan zo goed praten!?" ... dat is zo ongeveer de meest gehoorde reactie wanneer ik aangeef dat ik zwaar slechthorend ben. Mijn eerste reactie daarop is dan: "Sorry wat? Ik verstond je even niet." Humor, het beste medicijn tegen ongemakkelijk situaties als deze. Aan mij hoor je namelijk niet dat ik slechthorend ben. En wanneer ik sarcastisch zeg dat ik iedere ochtend oefen op mijn spraak, nemen mensen dit veel te serieus ... OEPS! Grapje.

Deze vragen en nog veel meer krijg ik dagelijks. Vragen waardoor ik steeds meer besef dat er zoveel onwetendheid over slechthorendheid/doofheid is. Begrijpelijk hoor, dus tegenwoordig besluit ik om eerlijk en geduldig antwoord te geven op (soms echt wel absurde) vragen. Daarmee werk ik aan mijn missie: verminderen van onwetendheid omtrent slechthorendheid/doofheid en toegankelijkheid! 

Ik ben Sandra, 25 jaar en woon in Nijmegen. Ik heb progressief gehoorverlies en tinnitus en deal hier mee op mijn eigen manier. De precieze oorzaak van mijn gehoorverlies is nog niet duidelijk. Positiviteit en humor zijn voor mij enorm belangrijk. Ik geloof in het motto: waar een wil is, is een weg.

Vooruit, ik zal mijn top-10 van meest aan mij gestelde vragen omtrent slechthorend zijn beantwoorden ;)  

"Zeker te dicht bij de muziekboxen gestaan?"
Nee, eerder was dat niet nodig hoor, nu is het wel handig als ik op dezelfde maat als de rest van de mensen wil dansen... Al kan ik uitstekend uit de maat dansen tegenwoordig :). Muziek is altijd belangrijk voor mij geweest. Daar heb ik opnieuw mijn weg in moeten vinden, nu ik muziek veel minder goed kan horen. Inmiddels geniet ik weer van festivals en concerten door (muziek)tolken in te zetten of mijn vrienden goed na te doen (op hopelijk de juiste maat van de muziek). 

"Wow, snap jij dan wat die tolken gebaren?"
Bij deze vraag weet ik vaak weer een ongemakkelijke stilte te creëren. Ja natuurlijk snap ik dat, anders zou het wat onzinnig zijn om tolken in te zetten. En ja ik kan ook tegen ze 'terugpraten' in gebarentaal. Ook iets wat mensen zich vaak afvragen. Als je Spaans leert en kan verstaan, kun je ongetwijfeld ook wat terugpraten hoop ik toch ;)

"Studeren is dan niet meer voor jou weggelegd hé ?"
 Ik ben slechthorend geworden tijdens mijn HBO studie (SPH). Ik heb in een korte tijd zoveel mogelijk gebaren(taal) geleerd om zo ook gebruik te kunnen maken van gebarentolken tijdens mijn lessen. Ja, dat was wel een avontuur waar ik niet op voorbereid was, maar het werkte goed! Tijdens mijn diplomering zeiden mensen vol verbazing:  "Wow, dat is echt knap. Dat je zonder vertraging je diploma gehaald hebt terwijl je slechthorend bent". Ik had me niet eerder gerealiseerd dat het in hun ogen logisch zou zijn als ik vertraging had opgelopen of mijn studie niet had afgemaakt. Gelukkig heb ik een heel nuchter broertje dat hier op antwoordde: "Ach, ze wordt wat doof, maar niet dommer". That's right!

Momenteel doe ik een masteropleiding met inzet van een teamtolk. Zonder dit topteam zou het een stuk lastiger zijn, dat is zeker waar. 

"Nu vallen je toekomstplannen ook in het water zeker?"
Euhm, nou nee, niet echt. Ik wilde namelijk in de hulpverlening en in het HBO-onderwijs werken. En guess what? Dat lukt tot nu toe; ik ben begeleider bij Kentalis en ik werk als onderwijsassistent op de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Hier wil ik uiteindelijk als docent mijn (werk)ervaring delen en werken aan inclusie in het onderwijs en in de praktijk. 

"Mag je wel fietsen dan?"
Nou mijn verkeersdiploma, dat ik in groep 8 op de basisschool behaald heb, zegt van wel ;). Grappig hoe vaak mensen zich dat afvragen, net als de vraag of ik auto mag rijden. Vooruit, ik zet de muziek zachter als ik achteruit moet inparkeren, maar dat is meer zodat ik beter zie wat ik doe... toch? Even eerlijk, volgens mij ben ik veiliger op de weg dan de meeste mensen met harde muziek in of die handsfree telefoneren. 

"Dan kijk je zeker weinig TV meer?"
Ja, ik lees tegenwoordig meer. Geen boeken hoor, ondertiteling :) lost het probleem grotendeels op. En daarmee ben ik een fijne huisgenoot die 's avonds Netflixt zonder het geluid (hard) aan te hebben staan.

"En hoe doe je dit met vrienden enzo?"
Ik heb fantastische vrienden. De een knipt wekelijks zijn snor bij zodat ik er geen last van heb met liplezen, de ander leert gebaren. Ze zijn er wel aan gewend dat ik een halfuur instemmend kan knikken en achteraf niets verstaan heb. Maar ze herhalen geduldig alles. Net als de vragen van de ober of barmedewerker als ik weer eens heel enthousiast mijn bestelling roep en vergeet dat er vragen van de ober/barmedewerker komen die ik niet verwachtte. 

"Kan ik je straks even bellen?"
Oeh, ja jij kan dat vast wel, maar daar heb je bij mij een vrij eentonig gesprek vol "Wat? Huh? Sorry? Nog een keer? Uhmm?". Nee, bellen is niet zo mijn ding meer. Tenzij je het niet erg vind om door het huis of een wandelgang op de speaker te galmen. Overigens overkomt het mij zelf nog wel vaak dat ik iemand bel en na een paar seconden bedenk "Goh duurt wel lang voordat ze opnemen... oh wacht..." en dan hang ik weer op en app ik haha. Kan gebeuren, hé.

"Ben je liever blind of doof?"
Ik ben de tel kwijt geraakt hoe vaak ik deze vraag gekregen heb inmiddels. Schijnbaar is dit echt iets wat mensen zich afvragen. Al lijkt het mij vrijwel logisch wat mijn antwoord zou zijn, toch antwoord ik meestal niet. Ik denk dat ik beter voorbereid ben op doof zijn dan blind zijn. Dus dan lijkt de keuze gemaakt. Maar het is en blijft een bijzondere vraag.

"Brengt het ook positieve dingen?"
Jazeker! Ik ontmoet ontzettend veel mensen. Zowel slechthorenden, doven als horenden met interesse in doofheid/gebarentaal. Zo heb ik, vind ik, de leukste tolken. Ik geef vaak NmG-workshops en mag hiermee veel studenten enthousiasmeren. Ik word niet wakker van lawaai buiten of huisgenoten en heb een goed excuus voor mijn eigen luidruchtigheid ;).

Daarnaast hoor ik vaak van mensen dat ze het zelf toch eigenlijk ook wel waarderen als er in vergaderingen niet door elkaar gepraat wordt of als mensen hun hand opsteken. Mensen worden zich bewust van hoe ze communiceren. En last but not least, door simpelweg te doen wat ik wil doen (zoals studeren, werken en er op uit gaan) kan ik steeds weer een beetje kennis doorgeven over slechthorendheid en tinnitus en denomgang hiermee. Zo hoop ik bij te dragen aan toegankelijkheid en inclusie voor slechthorenden :)