Slechtziend en studeren het buitenland: Emma deed het!

blind/slechtziend studeren Sep 27, 2017

Emma studeerde psychologie aan de UvA en studeerde een semester in Edinburgh. Ze had er de tijd van haar leven: dat ze slechtziend is vormde geen obstakel.

Mijn naam is Emma, ik ben 22 jaar en ik studeer Psychologie aan de Universiteit van Amsterdam. In februari 2016 moest ik bedenken welke master ik wilde gaan volgen. Ik wist nog niet goed wat ik wilde. Ik was klaar met mijn bachelor, maar ik wilde eigenlijk niet verder studeren in de psychologie. Dus, ik deed wat ik altijd doe: ik stelde mijn keuze uit. Ik besloot dat ik graag een tijdje in het buitenland wilde studeren. In 2015 was ik op vakantie geweest in Schotland en ik was meteen verkocht. Ik vond het zo’n geweldig land en ik werd verliefd op de hoofdstad. Toen ik eenmaal besloot dat ik naar het buitenland wilde, was de keus niet moeilijk: ik wilde naar Edinburgh.

Toen ik eenmaal voor me had wat ik wilde en waar ik heen wilde, begon ik met de voorbereiding. De UvA heeft ieder jaar een buitenlandmanifestatie over studeren in het buitenland. De beste keuze voor mij was het Erasmus uitwisselingsprogramma.

Voor de aanmelding moest ikeen motivatiebrief schrijven, vakken uitzoeken en mijn cijferlijst inleveren. Wat me direct opviel: sites van universiteiten zijn een puinhoop. Begin dus op tijd!

Help! Ik heb geen kamer!

Een maand nadat ik mij aanmelde kreeg ik eindelijk te horen dat ik naar Schotland mocht! Toen begon het echte werk: ik moest mij aanmelden bij de University of Edinburgen ik moest een kamer vinden. Dat laatste bleek nog aardig lastig. Doordat er in augustus een groot theaterfestival is in Edinburgh waren kamers in september eigenlijk niet te vinden. Na heel wat heen en weer gemail met de Disability Office hebben zij uiteindelijk een woordje voor mij gedaan bij de Accommodation Office en heb ikop basis van een medical appeal een kamer van de universiteit zelf gekregen.

Als laatste voorbereiding heb ik de contacten die ik in Engeland en Schotland heb wat praktische vragen gesteld: van hoe werkt het openbaar vervoer tot hoe neem ik de telefoon op (gewoon met “hello”).

Vertrek naar Edinburgh

Na maanden wachten, plannen, en me zorgen maken was het dan zover! Ik ging weg! Met mijn volgepropte koffer en een kapotte tas van Bever (tip: neem een tas mee die niet na vijf minuten kapot gaat) ging ik op pad.

Een nieuwe stad is best eng, maar Google Maps is mijn beste vriend. De Disability Office heeft me ook heel erg geholpen. Zij hebben alle hulpmiddelen voor mijn studie geregeld. Ook regelden ze een rondleiding over de campus. Dit heeft me geholpen om snel wegwijs te worden. We liepen langs plekken die ik veel zou moeten gebruiken en de gids gaf een aantal praktische tips. Ze was erg behulpzaam en ik was blij met de hulp. Hierdoor hoefde ik niet alles zelf uit te zoeken - want veel tijd in beslag neemt.

Terugblik op mijn tijd in het buitenland

Mijn vier maanden in Endinburg waren de beste van mijn leven (tot nu toe). Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet, mijn grenzen verlegd en mijn roeping gevonden. Ik denk nog regelmatig met veel genoegen (en wat heimwee) terug aan deze tijd. Ik heb geweldige mensen ontmoet en mezelf een beetje gevonden. Bij deze ontdekkingen speelde het feit dat ik slechtziend ben haast geen rol.

Helaas spreek ik de mensen die ik daar ontmoet heb haast niet meer. Daar baal ik wel van, je verliest elkaar snel uit het oog. Maar als ik terugkijk heb ik vrijwel enkel positieve herinneringen aan mijn tijd in Edinburgh. Toen ik er heen ging was ik bang dat ik geen nieuwe mensen zou ontmoeten en vier maanden alleen in Schotland zou zijn. Echter, het tegenovergestelde is gebeurd. Ik heb mij direct voor verschillende sociale actviteiten aangemeld. Ik werd lid van twee studentenverenigingen en bezocht samenkomsten van mijn wooncomplex. Op die manier heb ik een vriendschap met mensen opgebouwd. Mijn tip is ook: ga erop uit, ga naar bijeenkomsten, word lid van dingen, en wees open.