Studeren in het buitenland: Laurie

blind/slechtziend studeren Sep 27, 2017

In de serie 'Studeren in het buitenland' vertellen mensen met een visuele en/of audieve beperking hoe zij dit ervaren hebben. Vandaag is het de beurt aan Laurie. Haar semester in het buitenland liep anders dan ze gehoopt had, maar ze heeft wel een aantal handige tips voor mensen die blind of slechtziend zijn en de uitdaging aan willen gaan!

Ik ben Laurie en ben net afgestudeerd van de hbo-bachelor European Studies. Dit is een brede, internationale studie met onder andere vakken op het gebied van politiek, economie, export en marketing. In het kader van de studie moet iedere student verplicht een semester naar het buitenland, dus ik ook. Met een visuele beperking komt daar helaas nog wel het een en ander bij kijken. Niets waar je niet mee kunt dealen, maar je moet er wel rekening mee houden.

Voorbereiding

Men zegt dat goede voorbereiding het halve werk is. In dit geval is dat zeker waar, misschien wel driekwart van het werk. Ik heb een hele lange voorbereidingstijd gehad voor mijn uitwisseling. Bij European Studies moet je in je derde jaar naar het buitenland. Ik heb in mijn eerste jaar al de eerste voorzichtige voorbereidingen getroffen. Ik ging oriënterende gesprekken aan met de mentoren van de landen waar ik naartoe zou willen. Dit betrof Duitsland, België en Engeland.

In de loop van het tweede jaar gingen de voorbereidingen gestaag verder. Ik zou eigenlijk in het eerste semester van het derde jaar op uitwisseling gaan, maar vond dat toch een beetje riskant met de voorbereidingen binnen het land zelf. Daarom heb ik besloten het tweede semester te gaan. Dit uitstel gaf me nog extra tijd om alle voorlichtingsbijeenkomsten te bezoeken die voor de tweedejaarsstudenten werden georganiseerd. Ik heb nog extra gesprekken met landmentoren gevoerd, gewoon om wat extra opties achter de hand te hebben. Ik wist namelijk al dat België niet ging lukken. De partneruniversiteit en mijn hogeschool hadden namelijk hun partnerschap verbroken, waardoor studenten met vakken uit de publieke sector daar niet meer naartoe konden. Toen werd het Zweden. Ik bleek echter de enige student te zijn die daar naartoe zou gaan, in een heel klein stadje. Dat vond school niet geheel verantwoordelijk omdat ik dan niet op iemand terug zou kunnen vallen. Daarom kreeg ik een andere plek en wel in Sheffield, Engeland. Dit was tevens mijn tweede keuze.

In de zomer van 2013 ben ik op vakantie naar Engeland geweest. Ik ging meteen naar Sheffield om gesprekken aan te gaan met de universiteit waar ik zou gaan studeren. Wat me opviel, was dat er heel veel mogelijk was voor mensen met een beperking. Er werd meteen een hele lijst doorgenomen met eventuele aanpassingen en ondersteuning die ik nodig zou hebben. Heel erg fijn en hierdoor wist ik dat het goed zou komen. Mijn vakken lagen ook al vast, dus weer een zorg minder. Materiaal was namelijk allemaal digitaal beschikbaar. Huisvesting was nog wel even een dingetje, maar daar lag ook een oplossing voor klaar. Super dus! Maar toen kwam er een kink in de kabel.

De kink in de kabel

Aan het begin van dat schooljaar kreeg ik te horen dat ik dat jaar niet op uitwisseling mocht. Na een paar goede gesprekken met mijn SLB’er besloot ik ook van specialisatie te veranderen. Dit betekende wel dat ik niet meer naar Sheffield zou kunnen. Maar, België werd weer een reële optie. Dus toch maar weer in gesprek. Ten eerste met Gent. Dit ging op zijn zachtst gezegd niet vlekkeloos. In Antwerpen ging het daarentegen een stuk beter. Wat me daar weer opviel, was dat er dus absoluut geen enkele kennis was van een visuele beperking. Shit, dat was even een tegenvaller. Dit vergde dus extra uitzoekwerk en voorbereidingen. Maar goed, ik had nog een jaar. Uiteindelijk mocht ik naar Antwerpen op uitwisseling. Alhoewel……

Bijna ging het hele feest niet door. Wat was het probleem? Mijn boekenpakket. In tegenstelling tot in Sheffield was het materiaal dus niet digitaal beschikbaar. Daarnaast werden de vakken pas gekozen een week voor het begin van de colleges. Tja, dat gaat dus niet. Bijna kon ik niet gaan. Dor stevige druk van school op de hogeschool in Antwerpen en het in werking stellen van een alternatief plan (want je weet maar nooit), is er binnen een week heel erg veel gebeurd. Uiteindelijk is net voor de zomervakantie van 2014 mijn uitwisseling gered. Gelukkig, want ik had al een kot.

Huisvesting

In Antwerpen is de huisvesting heel anders geregeld dan in Engeland het geval was. Daar kon je op de campus wonen. In Antwerpen kun je het vergelijken met Nederland. Overal in de stad zijn studentenhuizen met daarin woningen. Echter hebben de meesten een contract voor een jaar en zijn ze niet gemeubileerd. Ik had echt geen zin om voor vijf maanden mijn meubels van thuis mee te slepen. Uiteindelijk had ik een studio gevonden die was gemeubileerd en waar een contract voor een semester mogelijk was. Wel duur, maar dan heb je ook wat. Hiervoor ben ik een keer naar Antwerpen geweest. Van tevoren heb ik op internet gezocht en afspraken gemaakt. In één dag heb ik zo’n zes woningen bezocht en deze kwam er als beste uit.

Maar hoe kwam ik dan daar en naar school? Na een hoop gedoe waarvan ik niet meer weet wat ik allemaal moest doen, heb ik het voor elkaar gekregen om een paar mobiliteitstrainingen via de Brailleliga te krijgen. Deze waren vooral gericht op de routes van huis naar school en naar de supermarkt. Gelukkig was school makkelijk te bereiken.

Ervaringen

Tijdens mijn uitwisseling kwam er veel tegelijk. Ik ging voor het eerst op mezelf wonen en studeren in een nieuwe omgeving. Ik had nog moeite met alles wat het huishouden betreft. Het schoon houden van mijn studio lukte mij absoluut niet zelf, evenals koken. Ik vond koken nog echt heel erg eng en had amper ervaring. Ik at dus magnetronmaaltijden. Ik had eigenlijk alleen maar late colleges, dus was vaak te moe om te koken. Dit semester kreeg ik ook last van extreme vermoeidheidsklachten, wat niet heel bevordelijk was. Wat betreft schoonmaken had ik een afspraak gemaakt met de huisbaas. Zij maakte schoon als ik in het weekend in Nederland was en ik betaalde dat bij de huur. Prima geregeld dus.

Wat betreft studie was achteraf alles prima geregeld. Ik kon een kluisje huren voor mijn laptop, ik kon de weg makkelijk vinden (van tevoren geoefend en er was altijd wel iemand die wilde helpen) en het lesmateriaal was beschikbaar. Gelukkig maakten ze in Antwerpen ook gebruik van Blackboard, wat ik gewend was. Dat scheelde voor mij heel erg, want ik wist waar ik alles vandaan kon halen. De schoolmail was ook hier niet toegankelijk, maar ik kon hem doorschakelen naar mijn eigen mail. Alles was dus oplosbaar. Tentamens op USB aanleveren was voor de school wel nieuw, maar ging gelukkig ook goed. Ik heb mijn studiepunten ruimschoots behaald.

Wat vrienden betreft: tja, die had ik niet. We waren met zes Nederlanders en de anderen gingen eigenlijk alleen maar met elkaar om. De andere studenten in het uitwisselingsprogramma bleven eigenlijk ook alleen maar hangen bij medestudenten uit hun eigen land. Verder ben ik niet zo van de feestjes, want daar kan ik gewoon mijn weg niet vinden. Het contact met andere uitwisselingsstudenten kreeg je voornamelijk toch daar. De Belgische studenten bemoeiden zich niet met ons. Hoewel ik eigenlijk altijd alleen maar met Belgische studenten heb samengewerkt en dat ging goed. Ik bleef altijd in mijn eentje over, vandaar. Tevens waren zij een stuk serieuzer en namen ze de studie ook serieus, wat ik ook doe. Maar buiten school bemoeiden ze zich niet met de uitwisselingsstudenten.

De introductiedagen heb ik overgeslagen, maar ik denk dat deze geen toegevoegde waarde hadden gehad. Ook niet op sociaal vlak, dat hadden ze in Nederland voor mij namelijk ook niet. Deze dagen bestonden vooral uit lessen Nederlands. Ik werd eigenlijk nooit meegevraagd naar dingen, maar ik kon ook nergens komen. Het openbaar vervoer in Antwerpen is heel anders geregeld dan hier in Den Haag, je kunt op veel minder plaatsen opstappen en je moet altijd verder lopen. Ik kende de weg absoluut niet, dus dat lukte niet. Ik had daarvoor echt anderen nodig. Bekende routes kan ik prima lopen, maar verder ook niet. Ik ging dus in de weekenden altijd terug naar Nederland, want daar blijven trok ik niet en mijn vrienden waren hier. Ik verveelde me kapot. Ik had ook erg weinig colleges en dingen voor studie doen kon ook thuis. In de tweede periode zat ik eigenlijk 80% van de tijd thuis in Nederland, want had doordeweeks nog twee extra dagen vrij. Sociaal was het dus helemaal nul.

Terugblik

Ik heb mijn uitwisseling als heel vervelend ervaren. Niet op het gebied van studie, want dat verliep achteraf bijna vlekkeloos. Er was veel angst vooraf, maar die was onterecht. Daarnaast vond ik het voor mijzelf geen toegevoegde waarde hebben en ook geen leuke tijd. Als ik weleens foto’s op Facebook tegenkwam van medestudenten werd ik best wel een beetje jaloers. Helaas vond ik het in tegenstelling tot mijn medestudenten het minst leuke deel van mijn studie.

Natuurlijk heeft het op het vlak van interculturele communicatie zeker waarde. Je leert toch hoe dingen in een ander land geregeld worden. Geloof me, tussen Nederland en België zitten daar toch echt verschillen in. Ook in de manier van studeren en met je studie omgaan. Of ik zoiets nog een keer zou doen? Nee en daar ben ik heel eerlijk in. Ik vond het het niet waard voor wat ik er voor terugkreeg. Mijn vermoeidheidsklachten hebben nog een paar maanden aangehouden en keren nu jaarlijks terug. Ik denk wel eens dat mijn uitwisseling de triggerende factor hiervoor was.

Tips

Mocht je overwegen om wel in het buitenland te studeren? Natuurlijk, lekker doen! Misschien ervaar jij het wel als iets fantastisch. De tips die ik mee wil geven zijn de volgende.

Begin op tijd met voorbereiden. Ga zeker anderhalf jaar van te voren al uitzoeken welke landen mogelijk zijn en waar ze je de juiste hulp en ondersteuning kunnen bieden. Gebruik hiervoor de website van de European Blind Union (www.euroblind.org). Op deze website vind je per land de organisatie die bij de EBU is aangesloten. Op de website van deze organisatie kun je al veel informatie vinden. Wil je buiten Europa studeren? Kijk dan even bij de World Blind Union.
Zorg dat je vakkenpakket ruim van tevoren vast ligt.
Zorg dat je je huisvesting goed hebt geregeld. Indien mogelijk, ga dan eens naar het desbetreffende land toe om één en ander te bekijken en uit te zoeken. Tijdens zo’n bezoek kun je ook de nodige gesprekken met de universiteit inplannen. Zorg dat je een lijstje hebt met punten die je tijdens zo’n gesprek wilt bespreken. Welke ondersteuning krijg je nu in Nederland en kunnen zij die ook bieden? Enzovoorts.
Mocht je niet naar het desbetreffende land kunnen afreizen voor je gaat studeren? Zorg dan dat je ten minste een Skypegesprek hebt. Regel niet alles per mail. Tijdens zo’n Skypegesprek is het makkelijker om in te haken op eventuele vragen en zo kun je makkelijk eventuele zorgen wegnemen. Laat alle afspraken wel per mail vastleggen.
Als het kan, zorg dat je samen met iemand gaat. Het liefst een goede vriend(in). Zo weet je dat je altijd op iemand terug zou kunnen vallen. Ik had die mogelijkheid helaas niet omdat ik op school al geen vrienden had, dus konden we ook niet samen op uitwisseling.

Ik hoop dat dit artikel je een beetje een inkijkje heeft gegeven in hoe het proces van een buitenlandstudie verloopt. Helaas is mijn ervaring niet al te positief, maar dat kan bij jou natuurlijk heel anders uitpakken. Veel succes en plezier!

Auteur: Laurie