Volhouden tot het af is, hoe doet Gerjanne (23, doof) dat?

We stellen je graag voor aan een nieuwe blogger, Gerjanne! In haar eerste blog stelt zij zichzelf voor en schrijft ze over het onderwerp ‘volhouden’. Gerjanne studeert en is de enige en eerste dove student in haar opleiding. Dit is niet altijd even makkelijk maar Gerjanne weet hoe ze moet volhouden tot ze de finish heeft bereikt. 

‘In deze blogs neem ik je mee in mijn leven’

Welkom bij mijn eerste blog. Ik ben Gerjanne, 23 jaar en student. Ik studeer aan de Universiteit van Amsterdam en aan de KMA in Breda. Maar natuurlijk studeer ik niet alleen. Ik heb ook nog heel veel hobby’s, zoals hardlopen, klimmen en kletsen. En dan uiteraard wel kletsen in gebarentaal. In deze blogs neem ik je mee in mijn leven. En vandaag… Vandaag gaat het over volhouden.

Ik houd van contact. Het is leuk om met mensen om te gaan. Om te communiceren. Het is leuk om te leren over andere culturen en andere gewoonten. Het is gezellig om af te spreken met vrienden en met familie. En het is fijn om daarna weer terug te keren naar huis. Even alleen. Even lekker stil. Communiceren is dus leuk. Ook al is het soms moeilijk en kost het energie.

Mijn vader diende bij de Koninklijke Landmacht. Hij heeft mijn broers en mij opgevoed met de principes van Defensie: op tijd zijn, er zijn voor elkaar, je eigen spullen opruimen, je buddy helpen in nood én volhouden tot het einde. Als je ergens aan begint, dan maak je het af. Ook al is het moeilijk, ook al kost het veel tijd en energie, ook al is het niet leuk en soms erg saai. De beloning komt na de inspanning.

‘Bij mijn studie ben ik de eerste en enige die doof is’

Ik studeer. Ik ben doof en ik studeer. Eigenlijk is dat niet bijzonder. Maar ik heb al zo vaak de vraag gekregen of ik misschien werk op een sociale werkplaats. Ik bedoel, er is uiteraard niets mis met een sociale werkplaats. Maar waarom is doof zijn automatisch gekoppeld aan dom zijn? Dat is toch hetzelfde als dat iedereen die zou kunnen horen naar de universiteit zou gaan?

Dus ik studeer en dat is heel erg leuk. Maar soms is het lastig. Bij mijn studie ben ik de eerste en de enige die doof is. Ik moet dingen uitleggen, zelf nadenken over een eventuele aanpassing bij een tentamen en ik moet zelf vragen om herhaling. Of om aantekeningen. Of om de PowerPointpresentatie. Dat kost extra tijd en energie. Dat is niet altijd leuk. Soms ben ik het zat. Soms wil ik kunnen horen zoals alle andere klasgenoten.

Maar dan denk ik weer aan het militaire principe: volhouden totdat het af is. Niet opgeven. Nog even doorgaan. Het doel voor ogen houden. Ik wil graag mijn studie afmaken. Mijn docenten willen meedenken en helpen. Maar ik moet wel zelf het initiatief nemen. Dat is de horde die ik elke keer weer moet nemen. En soms frustreert dat. Maar ja. Het zijn niet mijn docenten of klasgenoten die doof zijn. Ik ben doof. Dus ik heb de verantwoordelijkheid.

Gerjanne met haar gitaar

‘Houd je doel voor ogen’

Tijdens elke marathon zijn er kilometers die niet leuk zijn. Die zwaar zijn. Die uitputtend zijn. Het moment waarop je bijna opgeeft. Tijdens elke studie zijn er ook zulke momenten. De verschrikkelijke tentamens. De eindeloze opdrachten en essays. De energie die je voelt wegstromen tijdens een dag college. Maar ook tijdens deze momenten geldt altijd: houd je doel voor ogen. Denk aan de reden waarom je ooit begon.

Houd vol tot het einde. Vecht je door alle moeilijke momenten heen. Uiteindelijk zal het alle moeite waard zijn.

Na de finish valt alles altijd mee.

Auteur: Gerjanne